1.1
Definisi
dan Konsep
Intervensi awal didefinisikan sebagai usaha tersusun untuk meningkatkan perkembangan bayi dan kanak-kanak yang mengalami tumbesaran lambat (Fatimah Bivi, 2002). Dunst (1996) menyifatkan intervensi awalan sebagai “to a range of services provided to children, parents and families during pregnancy, infancy and/or early childhood”.
Program intervensi
awalan bertujuan memberi bantuan kepada ibu bapa untuk mengambil langkah
tertentu supaya pengesanan dan rawatan lebih awal dapat dilakukan dan
mengurangkan keterukan ketidakupayaan, permasalahan atau kecacatan yang dialami
oleh individu berkeperluan khas. Menurut Hallahan dan Kaufman (2003), kebanyakan pendidik dan ahli sains sosial percaya
bahawa lebih awal kecacatan seseorang individu dikenal pasti dan diberi program
pendidikan yang bersesuaian atau rawatan tertentu, lebih baik penghasilan yang
boleh diperolehi oleh seseorang anak berkeperluan khas. Intervensi awal yang
intensif bertujuan untuk mengurangkan kesan sesuatu kurang upaya kepada
pembelajaran dan mengelaknya menjadi lebih ketara apabila kanak-kanak memasuki
alam persekolahan.
1.2
Kepentingan Intervensi Awal
Kajian-kajian menunjukkan bahawa
intervensi awal membawa kesan positif kepada kanak-kanak kurang upaya dan yang
berisiko tinggi dalam jangka masa pendek dan jangka masa panjang. Di Amerika
Syarikat perkhidmatan intervensi awal (3 tahun ke bawah) diwajibkan untuk
kanak-kanak yang mengalami perkembangan lewat dan kanak-kanak berisiko tinggi
(IDEA, 1990). Mengapa?
·
Intervensi awal memainkan
peranan penting dalam melengkapkan kanak-kanak berkeperluan khas dengan
kemahiran asas sebelum mereka masuk ke sekolah rendah.
·
Intervensi awal yang
komprehensif dan intensif adalah berfaedah kepada keluarga dan masyarakat.
Intervensi awal mempunyai impak yang positif kepada persekitaran terdekat
kanak-kanak berkeperluan khas. Atas sebab ini juga, setiap individu dalam
sesebuah komuniti perlu sedar akan tanggungjawab masing-masing ke atas kanak-
kanak berkeperluan khas (Lerner, 2003).
·
Intervensi awal dapat
membantu perkembangan pelbagai kebolehan kanak-kanak. Contohnya, seorang
kanak-kanak bermasalah pendengaran yang diajar menggunakan bahasa isyarat
secara tidak langsung dapat mempertingkatkan mindanya dan membuka peluang untuk
dia berinteraksi dengan kanak-kanak lain.
·
Kejadian masalah lain yang
terikat dengan kesukaran awal boleh diatasi melalui perkhidmatan intervensi
awal. Contohnya kanak-kanak yang mengalami masalah penglihatan tetapi tidak
diberi intervensi awal, mungkin mengalami masalah emosi seperti perasaan
kecewa.
·
Intervensi awal juga
menawarkan penjimatan wang bagi sesuatu masyarakat. Intervensi awal yang
intensif dan berkesan mengurangkan beban penyediaan pendidikan khas pada
peringkat sekolah rendah dan menengah. Bilangan kanak-kanak yang memerlukan
perkhidmatan pendidikan khas mungkin berkurangan.
Ringkasnya, intervensi awal boleh
meningkatkan intelek, meningkatan perkembangan fizikal dan meningkatkan
penguasaan bahasa kanak-kanak berkeperluan khas. Intervensi awal yang
sistematik menghalang kewujudan masalah lain, mengurangkan tekanan kepada
keluarga, dan mengurangkan pembinaan institusi khas. Dengan adanya intervensi
awal yang teratur, keperluan untuk pendidikan khas di peringkat persekolahan
dapat dikurangkan dan ini menjimatkan perbelanjaan negara yang dikhaskan untuk
kemudahan penjagaan, kesihatan dan pendidikan.
1.3
Bentuk intervensi awal yang sesuai
Sama ada memilih intervensi awal
secara individu, secara kumpulan kecil atau seluruh kelas bergantung kepada
tahap keterukan sesuatu ketidakupayaan.
Terdapat tiga
bentuk intervensi awal iaitu;
a)
Berasaskan pusat
Kanak-kanak
yang menerima perkhidmatan intervensi awal berasaskan pusat mungkin
melaksanakan intervensi di dalam bilik darjah atau di luar bilik darjah. Intervensi
awal yang dilaksanakan di dalam bilik darjah memerlukan satu kaedah yang direka
khas mengikut keperluan atau ketidakupayaan kanak-kanak. Aktiviti yang sering
disediakan dalam konteks bilik darjah adalah seperti terapi cara kerja, terapi
fisio, aktiviti bermain, simulasi dan
interaksi tidak formal antara kanak-kanak dan dewasa. Aktiviti berbentuk
interkasi yang banyak dapat membantu kanak-kanak dari aspek sosialisasi,
tingkah laku dan komunikasi.
Pelbagai
pusat samada dari agensi kerajaan atau agensi swasta ada menyediakan
perkhidmatan intevensi awal kepada kanak-kanak bermasalah pembelajaran. Program
intervensi awal yang disediakan kebanyakan mengikut kategori ketidakupayaan
murid. Perkhidmatan intervensi awal di pusat dilakukan oleh kakitangan yang
terlatih. Namun begitu, penglibatan ibu bapa adalah sangat digalakkan untuk
menyokong program intervensi awal yang dilaksanakan. Penglibatan ibu bapa dalam
program intervensi awal di pusat memperlihatkan kewujudan konsep kolaborasi.
b)
Berasaskan hospital
Selain
daripada pusat, pihak hospital juga ada menyediakan perkhidmatan intervensi
awal. Jenis-jenis intervensi yang terdapat di hospital adalah terapi fisio,
terapi cara kerja, terapi pertuturan. Intervensi awal yang dilaksana di
hopsital dikendalikan oleh ahli-ahli terapi yang terlatih.
c)
Berasaskan rumah
Bagi sesetengah kes, kanak-kanak
disediakan khidmat intervensi awal berasaskan rumah. Keadaan ini khusus kepada
kes kanak-kanak yang berumur kurang daripada dua tahun dan mempunyai kecacatan
fizikal atau ketidakupayaan pelbagai. Program berasaskan rumah dapat
menyediakan peluang kepada kanak-kanak bersama-sama dengan ahli keluarga dan
komuniti setempat perkhidmatan dalam persekitaran utamanya iaitu rumah. Situasi
tersebut menjadi fokus kekuatan dan keutamaan kepada ibu bapa dan komuniti
sebagai penyedia perkhidmatan utama.
Kebanyakan perkhidmatan intervensi
berasaskan rumah menekankan kepada lawatan kakitangan profesional untuk memberi
tunjuk ajar kepada ibu bapa cara terbaik mengikut keperluan anak. Tambahan
lagi, program intervensi berasaskan rumah adalah berorientasikan anak.
Pendekatan intervensi berasaskan
rumah melibatkan penglibatan keluarga. Kanak-kanak dilihat sebagai sebahagian
daripada sistem sesebuah keluarga. Apabila ibu bapa dilibatkan dalam proses
intervensi, keluarga itu akan menjadi elemen yang mustahak dalam proses
pembelajaran kanak-kanak berkenaan. Ini turut memperbaiki interaksi di antara
kanak-kanak dengan golongan dewasa. Intervensi berpusatkan keluarga memerlukan
komitmen yang tinggi daripada setiap ahli sesebuah keluarga. Secara tidak
langsung, pendekatan ini juga mampu mengeratkan hubungan kekeluargaan dan
meningkatkan kefahaman tentang keperluan individu berkeperluan khas. Urutan, tanam
kaki di dalam pasir dan berdiri di dalam embun merupakan contoh-contoh
intervensi awal berpusatkan rumah yang menggunakan kaedah tradisional. Terdapat
juga intervensi awal berpusatkan rumah yang menggunakan kaedah spiritual seperti
meminum dan menyapu air yang sudah dijampi, sembahyang hajat dan lain-lain. Penggunaan
kaedah spiritual merupakan usaha ibu bapa dan kepercayaan mereka terhadap kuasa
Tuhan atau kuasa lain yang boleh membantu anak yang mengalami masalah,
kecacatan atau ketidakupayaan.
1.4
Agensi-agensi
yang memberi perkhidmatan
a)
Agensi kerajaan
i)
Pusat Perkhidmatan Pendidikan Khas (3PK) dikendali oleh
Bahagian Pendidikan Khas, Kementerian Pelajaran Malaysia
ii)
Pemulihan Dalam Komuniti (PDK) dikendali oleh Jabatan
Kebajikan Masyarakat
ii)
Wisma Harapan dikendali oleh Jabatan Kebajikan Masyakat.
i)
Persatuan
Kebangsaan Austime Malaysia (NASOM)
ii)
TASPUTRA
PERKIM
iii)
NURY
iv)
Cleft
Lip and Palate Association of Malaysia
v)
Yayasan
Sindrom Down Kiwanis
vi)
Persatuan
Orang Buta Malaysia (MAB)
vii)
Rumah
Orang Cacat Convent Bukit Nanas
viii)
Malaysian
Care
ix)
Persatuan
Kanak-Kanak Cacat Akal Selangor dan Wilayah Persekutuan (YMCA)
Di klinik itu, dia duduk di atas sebuah
kerusi untuk melihat robot setinggi setengah meter yang terletak di atas meja
di hadapannya. Sambil menekan empat butang berwarna terang berhampiran kaki
robot tersebut, Kevin kemudian mengarahkan mesin itu berjalan ke arah monitor
komputer. Sesekali, dia menjeling robot itu untuk mendapatkan semangat.
Kevin menunjukkan tanda-tanda awal mengalami
masalah pembelajaran ketika berusia 18 bulan. Dia kemudiannya didiagnosis
menghidap masalah tumbesaran dispraksia."Saya berasa seakan-akan mendapat
strok. Otaknya berfungsi, cuma tubuhnya tidak melakukan apa yang mahu
dibuatnya," ujar ibunya, Patty Fitzgerald. Beberapa kemahiran tertentu
seperti menyebut konsonan, memadankan sebab dan akibat atau memahami konsep
relatif seperti apa yang lebih baik atau lebih cepat, menjadi amat sukar buat
Kevin untuk menguasainya. Tetapi pada tahun lalu, android kecil berwarna biru
dan kuning bernama Cosmo itu menawarkan sedikit harapan. Robot tersebut
diprogram untuk memberi tindak balas terhadap pergerakan tubuh, pengaktifan suara
dengan panel empat butang itu meniru ciri kawalan. Cosmo turut direka untuk
mengajar tingkah laku asas dan kemahiran fizikal. Ia boleh melambaikan tangan,
menyebut kembali frasa dan bergerak apabila ditekan. Cosmo juga berupaya
menepuk tangan dan memberikan pembayang untuk membantu kanak-kanak
menyempurnakan tugasan-tugasan khas. Sebagai satu hasil kejuruteraan, Cosmo
cukup ringkas. Ia cuma memiliki sembilan sambungan (sendi) yang boleh bergerak.
Jumlah itu mungkin tidak mengujakan peminat robot. Namun, potensi Cosmo untuk
membantu kanak-kanak telah menarik perhatian pusat perubatan terkemuka di
Minnesota, Mayo Clinic.
Para pengkaji menjalankan ujian perubatan
fasa kedua untuk melihat sama ada robot itu mampu membantu kanak-kanak yang
mengalami masalah pergerakan atau serebral palsi. Ini termasuklah memusingkan
pergelangan tangan dengan lebih cepat berbanding kaedah tradisional. "Ia
berjalan dengan baik," kata ahli terapi fizikal dari makmal biokimia dan
analisis pergerakan di Mayo Clinic, Krista Coleman-Wood. Memakai sarung tangan
yang dipasang dengan alat pengesan, kanak-kanak diminta untuk membuat
pergerakan yang meniru atau akan ditiru oleh Cosmo. Aktiviti itu sekali gus
membina tisu-tisu otot dan meningkatkan perancangan motor tubuh.
Menurut Coleman-Wood, adalah terlalu awal
untuk menyatakan jika kanak-kanak menunjukkan lebih banyak kemajuan dengan
robot berbanding terapi fizikal tradisional. Namun, keseronokan sememangnya ada
pada robot ini. "Bayangkan mengangkat dan menggerakkan pergelangan tangan
secara berulang kali akan membuatkan kanak-kanak mudah bosan. Dengan Cosmo,
wujud hubungan kognitif," kata Coleman-Wood. Pereka Cosmo berharap,
kejayaan kajian itu akan membawa perubahan besar ke arah terapi yang dibantu
oleh robot.
rujukan mane ??
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete